خواب و خاموشی شاهرخ مسکوب را می‌خوانم. چقدر آشناست، چقدر نزدیک است، نمی‌دانم چرا حرفهایش، مرا به یاد «ع ث» می‌اندازد. حتما اگر یکبار دیگر ببینمش، شباهتش را با او خواهم گفت.